در انتظار امید
گل پیچ: «امید» نامی است كه ایرانیان به آخرین بازمانده جمعیت غربی «درنای سیبری» داده اند كه از سال 86 كه جفت خود «آرزو» را از دست داد به صورت انفرادی برای زمستان گذرانی به تالاب بین المللی فریدونكنار در استان مازندران مهاجرت می كند.
به گزارش گل پیچ به نقل از ایسنا، «درناهای سیبری» اولین بار در سال ۱۳۵۳ در ایران رویت شدند و جمعیت این دسته از درناها از بیش از ۲۰۰ قطعه در سال ۱۳۰۹ به دو قطعه در سالیان اخیر و با مرگ «آرزو» به یک قطعه رسیده است. از سال ۱۳۸۶ «امید» آخرین بازمانده جمعیت غربی درناهای سیبری به تنهایی به ایران می آید.
مهاجرت تک درنای سیبری به جنوب تالاب بین المللی فریدونکنار از اواسط مهر ماه تا اواخر آذر ماه انتظار می رود اما امسال هنوز مشاهده این پرنده مهاجر در ایران گزارش نشده است.
این تک درنای سیبری از سال ۸۶ به استثنای دو سال ۸۸ و ۹۴ یعنی ۱۲ سال است که به صورت انفرادی به ایران سفر می کند و در نیمه اول اسفند ماه به زیستگاه اصلی خود در سیبری بازمی گردد. در صورت بازگشت «امید» به ایران طی پاییز امسال، سیزدهمین سال مهاجرت انفرادی او به ایران رقم خواهد خورد.
دُرنای سیبری با نام علمی (Grus leucogeranus) پرنده ای به شدت در معرض خطر انقراض از خانواده درنا است. این پرنده ظاهر خاصی دارد که آنرا از دیگر پرندگان متمایز می کند. درنای سیبری پرنده ای بزرگ با قدی نزدیک به یک ونیم متر و فاصلهٔ دو بال بیش از ۲ متر و بدنی یکدست سفید با شاه پرهای سیاه رنگ است که پاهای بلند سرخ رنگ دارد و منقار بلند سیاهی روی صورت قرمزرنگ آن نشسته است.
درنای سیبری بطور تاریخی به سه جمعیت اصلی شرقی، غربی و مرکزی تقسیم می شده که جمعیت مرکزی منقرض شده و جمعیت غربی بطور قطع منقرض خواهد شد (چون فقط یک پرنده باقی مانده و افزودن پرنده های جمعیت شرقی به آن نتیجه نداده است). جمعیت شرقی که در واقع تنها گروه موجود از درنای سیبری است تابستان را در شرق سیبری زادآوری می کند و برای زمستان گذرانی به شرق چین می روند. از اعضای این گروه بیش از ۳۰۰۰ درنا باقی مانده که زیستگاه زمستانی تقریباً تمام آنها در «دریاچه پویانگ» و اطراف آن است.
گفتنی است که پروژه ای در فریدونکنار برای افزایش نسل جمعیت غربی درنای سیبری اجرا شد اما به علت طولانی بودن مسیر پروازی از سیبری به فریدونکنار، پرنده پرورشی توان پرواز به سیبری را نداشت و این طرح با شکست مواجه گردید.
به گفته حسینعلی ابراهیمی کارنامی- مدیرکل محیط زیست مازندران- درنای امید از زیستگاه زادآوری خود در سیبری از مسیر روسیه، قزاقستان و آذربایجان به فریدونکنار مازندران مهاجرت می کند و حدود چهار ماه از سال را با تغذیه در محدوده دامگاه های سنتی ازباران، سرخرود و فریدونکنار زمستان گذرانی می کند.
مهدی نبی یان - کارشناس ارشد تنوع زیستی- معتقد می باشد که جمعیت غربی درنای سیبری منقرض شده بشمار می رود چونکه تنها بازمانده آن در جهان یک فرد از جمعیت این گونه است.
«امید» سال قبل ۲۹ مهر ماه برای زمستان گذرانی به تالاب بین المللی فریدونکنار مهاجرت کرده بود، در۸ اسفند ماه بعد از ۱۲۹ روز زمستان گذرانی در فریدونکنار به سیبری بازگشت و حالا با آغاز فصل پاییز در انتظار بازگشت این تک درنای سیبری به ایران هستیم تا تنها امید به جمعیت غربی درنای سیبری را بار دیگر در دل بپرورانیم و یک سال دیگر از مشاهده آن احساس خرسندی نماییم.
به گزارش گل پیچ به نقل از ایسنا، «امید» نمونه زنده ای است که به ما نشان میدهد تخریب زیستگاه ها و شکار بی رویه و غیرمجاز چه بر سر جمعیت های پرندگان مهاجر و سایر گونه های حیات وحش می آورد. امید است که قصه غم انگیز تک درنای سیبری تلنگری باشد تا در حفظ گونه های حیات وحش و زیستگاه های آنها احساس مسئولیت بیشتر و در این راستا تلاش مضاعفی نماییم.
منبع: گل پیچ
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب