اکوتوریسم، تنها راه نجات آشوراده
به گزارش گل پیچ، دیده بان میانکاله ضمن مخالفت با صدور مجوز برای طرح گردشگری متمرکز در جزیره آشوراده اظهار داشت: تنها راه نجات منطقه بوم گردی یا اکوتوریسم است که می تواند یک ابزار بسیار عالی، قابل توجه و اعتماد برای حفاظت باشد.
به گزارش گل پیچ به نقل از ایسنا، یکی از طرح های زیست محیطی پر سروصدای دهه های اخیر «طرح گردشگری جزیره آشوراده» بوده است. این پروژه در سال ۹۳ شروع شد ولی در دولت دوازدهم در سال ۹۷ برای نخستین بار اجرای آن بعنوان یکی از مصوبات سفر رئیس جمهوری به استان گلستان با دستور مقام قضایی متوقف گردید و بار دیگر در سال ۹۹ معاونت قضایی دادستان کل کشور دستور توقف این طرح را به دادستان گرگان ابلاغ نمود اما با وجود انتقادات وارد شده به این پروژه مانند فعالیت شرکتهای پرورش ماهی در قفس در میانکاله، منشاء ریزگرد شدن آن و از میان رفتن محیط زندگی امن پرندگان، طرح گردشگری آشوراده موفق به کسب مجوز ارزیابی زیست محیطی سازمان محیط زیست در دولت سیزدهم شد.
حر منصوری - دیده بان میانکاله - در گفتگو با ایسنا، در واکنش به صدور مجوز برای طرح گردشگری آشوراده اظهار داشت: من با گردشگری مخالف نیستم اما با نوع خاصی از آن موافق هستم که سازگار با مناطق حفاظت شده است. بنظر می رسد طرحی که برای جزیره آشوراده در نظر گرفته شده بعنوان گردشگری متمرکز اصلا نسخه مناسبی برای هیچ کدام از مناطق حفاظت شده بخصوص منطقه بسیار حساسی مانند تالاب بین المللی میانکاله و سایر زیستگاه ها و تنوع حیات وحش آن نیست.
وی اضافه کرد: جزیره آشوراده در منتهی ضد شرقی پناهگاه حیات وحش و ذخیره گاه زیست کره میانکاله است. بخش مهمی از این منطقه حفاظت شده شمرده می شود که دستکاری در آن می تواند عواقب فاجعه باری داشته باشد.
منصوری در رابطه با مهاجرت پرندگان به تالاب میانکاله در فصل پاییز و زمستان اظهار داشت: این مهاجرت ها از سمت دیواره شرقی صورت می گیرد یعنی از آشوراده وارد میانکاله می شوند. به عبارتی یک کریدور بسیار مهمی برای ورود پرندگان مهاجر به این منطقه از سمت شمال است که با دستکاری منطقه سبب صدمه آنها می شویم.
وی اضافه کرد: منطقه آشوراده جزئی از ذخیره گاه زیست کره میانکاله است. سال ها قبل در زمان مدیریت دکتر ابتکار جلسات مختلفی در رابطه با اجرای گردشگری در میانکاله بخصوص آشوراده با حضور صاحبنظران اجرا شد. در این جلسات تلاشهای بسیار شد تا اقامتگاه ها و قسمت های سازه محور از منطقه بیرون بروند. در نهایت سند پیشنهادی از سوی مرکز بررسی های راهبردی نهاد ریاست جمهوری در دولت قبل تدوین شد. بر مبنای آن تمامی سکونتگاه ها و هر آنچه قرار بود در چارچوب سازه ساخته شود به سه ضلع بندر ترکمن، بندر گز و گمیشان برده شوند و صرفاً مناطق برای گشت و گذار و طبیعت گردی داخل منطقه باشند.
دیده بان میانکاله در رابطه با تصمیمات امروزی برای منطقه اظهار داشت: اواخر سال ۱۴۰۰ وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی در رابطه با ساخت پلاژ و شهربازی و راه اندازی ورزش های آبی در این محدوده صحبت کرده بود این در حالیست که انجام این گونه اقدامات علاوه بر عواقب زیست محیطی از نظر فنی هم نادرست است.
منصوری افزود: من جزو نخستین کسانی هستم که کارگزار برنامه های گردشگری میانکاله و آشوراده از ۲۰ سال قبل بوده ام و برنامه های گردشگری را با محوریت اکوتوریسم انجام می دهم. قابلیت های منطقه را به صورت کامل در فصول مختلف می شناسم و می دانم که از نظر فنی در بخش غربی میانکاله به سبب اشراف به خزر راه اندازی پلاژ و انجام ورزش های آبی به لحاظ مسائل زیست محیطی کاملا اشتباه است. از سمت شرق در جزیره آشوراده هر نوع بارگذاری مانند پلاژ، مکانی برای ورزش های آبی اشتباهی کاملا راهبردی و از نظر فنی مردود است.
دیده بان میانکاله تنها راهکار اجرای طرح گردشگری آشوراده و کاهش صدمه ها به این منطقه را «اکوتوریسم» دانست و اظهار داشت: اکوتوریسم به شکلی اقدامی نرم افزاری است چونکه در این شیوه گردشگری بدون ساخت و ساز به انجام می رسد و به شکلی یک سفر مسئولانه به مناطق حفاظت شده است که سبب افزایش و بهبود شاخصهای زیست محیطی و اقتصادی مردم بومی می شود. هر نوع دستکاری و رد پای اکولوژیک در مناطق حفاظت شده خود به خود محکوم است و نباید این اتفاق به هر بهانه ای حتی گردشگری رخ دهد.
وی با اعلان اینکه در اکوتوریسم با آموزش دادن به همان مردمی که تا آن لحظه داخل منطقه و بهره بردار بودند میتوان منطقه را حفظ کرد، اظهارکرد: بهره برداری پایدار در گردشگری باید باتوجه به ظرفیت برد صورت گیرد. در واقع ظرفیت برد مشخص می کند که در یک منطقه حفاظت شده چند نفر در طول روز و با چه شرایطی می توانند از منطقه بازدید نمایند. شاید در یک فصل روزانه ۱۰۰ نفر بتوانند در منطقه ای حضور یابند و فصل دیگری که فصل حساسی است تنها ۲۰ نفر بتوانند بازدید کنند این در حالیست که در شکل گردشگری متمرکز برای این مساله اصلا محدودیت وجود ندارد و به تعداد زیاد می توانند بازدید از منطقه را انجام دهند این در حالیست که این کار می تواند عواقب سختی را داشته باشد.
دیده بان میانکاله به زیرساخت های لازم برای گردشگری اشاره نمود و اظهار داشت: بطور قطع به منظور فراهم کردن شرایط برای بازدید تعداد زیادی از یک منطقه حفاظت شده به زیرساخت هایی نیاز داریم که خود سبب دستکاری منطقه می شود. دلیل اصلی حضور مردم در منطقه چشم اندازهای طبیعی، حضور پرندگان و حیات وحش است که در صورت دستکاری خود به خود کمتر و کمتر می شود. در واقع عوامل معرفی کننده ای که سبب جذب توریست می شوند را در بین مدت و دراز مدت به قطعیت از دست خواهد داد و در واقع خود به خود مصرف خواهد شد. به جای بهره برداری، منطقه مصرف و تمام می شود در نهایت هم به پایان خواهد رسید.
منصوری در انتها اشاره کرد: تنها راه نجات منطقه بوم گردی یا اکوتوریسم است که می تواند یک ابزار بسیار عالی، قابل توجه و اعتماد برای حفاظت باشد. اکوتوریسم از ۵۰ سال قبل بعنوان یک ابزار حفاظتی مطرح گردیده است و به مردم کمک می نماید که عوامل و ارزش های طبیعی مان را حفظ نماییم. مردم محلی از این طریق «نان در می آورند» و اقتصادشان را تأمین می کنند، بدین جهت با این روش خود به خود آنرا بهتر از گذشته حفاظت می کنند تا منبع مالی و اقتصادی شان پایدار بماند.
منبع: گل پیچ
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب