خشكسالی ۳۰ ساله یك دروغ علمی، افزایش دمای خاورمیانه تا ۷ درجه
گل پیچ: «خشكسالی در ایران دوره های ۳۰ یا ۲۰ ساله دارد و پس از گذر از این دوره، كشور به ترسالی می رسد.» این همچون ادعاهایی است كه چند وقت یكبار در فضای مجازی و حتی برخی رسانه ها مطرح می گردد اما رئیس سازمان هواشناسی كشورآن را «غیر علمی» می داند و می گوید: جامعه علمی جهان، «دوره ای بودن» خشكسالی را تایید نمی كند اما متاسفانه در كشور ما برخی به جای پذیرش شرایط كم آبی كشور و سازگاری با اقلیم خشك و نیمه خشك ایران، این نظرات غیرعلمی را مطرح می كنند.
داود پرهیزكار در مورد چرایی وقوع پدیده «خشكسالی» در ایران ضمن تاكید بر جغرافیای خشك و نیمه خشك كشور در گفت وگو با ایسنا اظهار نمود: متاسفانه بارش های كشور در ۱۱ سال قبل زیر حد نرمال یا در حد نرمال بوده است و در این مدت هیچ سالی را نداشتیم كه میانگین بارش ایران به بالای نرمال (ترسالی) برسد ازاین رو بررسی میانگین بارش ها از آن حكایت می كند كه كشور ما حداقل در یك دهه گذشته دچار كم بارشی بوده است.
افزایش دما + كمبود بارش = خشكسالی
وی با اشاره به افزایش دمای ایران طی چند سال قبل در كنار كمبود بارش ها خاطرنشان كرد: بالا رفتن دمای مناطق مختلف كشور، میزان تبخیر و تعرق را بالا می برد ازاین رو كمترین اثر منفی این شرایط، عمیق ترشدن پدیده «خشكسالی» است. بررسی داده های خشكسالی در بازه های بلندمدت هم مویّد آن است كه بالغ بر ۹۷ درصد مساحت ایران با درجات مختلف خشكسالی اعم از ضعیف، متوسط، شدید و بسیار شدید درگیر است.
رئیس سازمان هواشناسی كشور در پاسخ به پرسشی در خصوص اینكه آیا ادعاهای مربوط به ۲۰ یا ۳۰ ساله بودن دوره خشكسالی در ایران صحت دارد یا خیر؟ اظهار نمود: هیچ یك از این اظهار نظرها علمی نیست و مبنا ندارد. جای تاسف دارد كه برخی كارشناسان داخل و خارج كشور به جای پذیرش شرایط آبی موجود در ایران، برنامه ریزی برای سازگاری با اقلیم كشور و جلوگیری از توسعه ناپایدار چنین نظرات غیر علمی مطرح می كنند. آنچه در دنیای امروز مطرح است و در جوامع علمی جهان مورد توجه قرار می گیرد «گرمایش جهانی» و اثرات ناشی از آن است.
پرهیزكار با تاكید بر اینكه به جز مبحث گرمایش جهانی و تاثیر آن بر خشكسالی، بقیه ادعاهای مطرح، مبنای علمی ندارد، اظهار داشت: در ایران برای كنترل بیابان زایی لازم است كه ضمن پذیرش اقلیم كشور، امور توسعه ای را تنها در حد توان خرد اقلیم هر منطقه همچون منابع آب آن پیش بگیریم و از بارگذاری جمعیتی، كشاورزی و صنعتی بیش از اندازه بخصوص در مناطق دچار خشكسالی خودداری نماییم.
معاون وزیر راه و شهرسازی در ادامه با اشاره به اینكه بر اساس داده های علمی، چهار سناریو برای آینده جهان در حوزه گرمایش و اقلیم تعریف شده است، اظهار داشت: از بین این چهار سناریو، یكی بدبینانه ترین و یكی خوشبینانه ترین است. بدین ترتیب كه اگر ۱۹۵ كشوری كه توافق نامه تغییرات اقلیمی پاریس را - كه كاهش دمای كره زمین با استفاده از كاهش انتشار گازهای گلخانه ای بخصوص دی اكسیدكرین دنبال می كند - پذیرفته اند به تعهدات خود در زمینه كاهش گازهای گلخانه ای عمل كنند، انتظار می رود تا سال ۲۰۳۰ دما به صورت نسبی افزایش یابد و بعد از آن این دوره افزایش دما متوقف شود و به تدریج در یك بازه حداقل ۱۰۰ ساله، دمای كره زمین به حالت عادی بازگردد.
به گفته رئیس سازمان هواشناسی كشور، بدترین سناریوی تعریف شده در زمینه گرمایش جهانی این است كه آهنگ انتشار دی اكسید كربن در جو در سال های آینده هم مشابه شرایط موجود ادامه یابد كه در نتیجه این شرایط در سال ۲۱۰۰ دمای كره زمین به طورمتوسط پنج درجه سلسیوس افزایش می یابد. خبر بدتر این است كه در خاورمیانه دما بین پنج تا هفت درجه بیشتر می گردد. باید دقت داشته باشیم كه طی ۵۰ سال گذشته، ایران دو درجه افزایش دما داشته است و اگر این دو درجه به پنج تا هفت درجه برسد، به صورت قطع ابعاد مختلف زندگی بشر را تحت الشعاع قرار می دهد. كوچكترین صدمه گرمایش در كشور ما این است كه مناطق مختلف از سكنه خالی می گردد.
به گزارش گل پیچ به نقل از ایسنا، خشكسالی پدیده ای هواشناسی است كه در نتیجه كمبود بارش متوالی و افزایش دما شكل می گیرد اما اثرات مخرب آن در همین حد باقی نمی ماند. خشكسالی كشاورزی و خشكسالی هیدرولوژیك (آب شناسی) مراحل بعدی این پدیده مخرب هستند كه به خشكسالی اقتصادی و اجتماعی می انجامد و در صورت كنترل نشدن در مرحله ابتدایی گریبان تمام جامعه را می گیرد.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب